Bij alle verschillen in zeer vroegkinderlijk trauma zie ik één gemeenschappelijke noemer: het ervaren van een ‘verstotene’ te zijn, niet verbonden. Dat voelt als levensgevaar.
Dankjewel voor je mooie blog met de gas en de rem niet alleen als fysiologisch lichaamsgebeuren bij GHIA, maar ook als een metafoor voor wat er gebeurt in relaties qua afstand en nabijheid tegelijkertijd willen bewerkstelligen! Heel mooi beschreven!
Prachtig. En heel pijnlijk.
Dankjewel voor je duidelijke verwoording.
Dankjewel voor je mooie blog met de gas en de rem niet alleen als fysiologisch lichaamsgebeuren bij GHIA, maar ook als een metafoor voor wat er gebeurt in relaties qua afstand en nabijheid tegelijkertijd willen bewerkstelligen! Heel mooi beschreven!
Prachtig artikel, dank hiervoor! Een en al herkenning.