Erkenning en herkenning

Enquête resultaten en informatie over GHIA klachten

GHIA (global high intensity activation) is een term afkomstig uit de stroming Somatic Experiencing – een wereldwijd bekende vorm van lichaamsgerichte traumatherapie.

Het is een beschrijving van de zeer gevoelige en zeer snel ontregelde autonome zenuwstelseltoestand/ stress-systeem bij mensen met preverbaal, en met name pre-/perinataal trauma.

Deze term is in Nederland nog nauwelijks bekend. Toen Mad in the Netherlands in 2023 het initiatief nam om hier een kwartaalthema aan te besteden, bleek dat veel mensen zich enorm gesteund voelden door de erkenning van hun klachten.

Inmiddels is de GHIA-Qigong-groep een feit. Een plek waar mensen samen kunnen oefenen met hun lijf, hun snelle activering, het kalmeren ervan, het zachtaardig rekken van hun bindweefsels en het weer laten stromen van levensenergie.

In dit artikel wil ik de resultaten delen van een enquête onder deelnemers van deze groep. Aan de hand van deze resultaten zal ik ook wat meer informatie bieden over GHIA.

Alle mensen die de enquête invulden (11 in totaal), waren zeer eensgezind over hun ervaringen van hun klachtenpatroon en over hun enthousiasme over de GHIA-Qigong groep.

“Ik ben niet de enige!”

 Ervaringen in de GHIA-Qi-gong groep

We stelden de open vraag: hoe is je ervaring?

10 van de 11 enquête-invullers gaven aan dat het herkennen de problematiek en de erkenning ervoor, het niet alleen ermee zijn, zo ontzettend belangrijk voor ze was.

Erkenning, eindelijk: was ook precies de reactie van zo velen op het kwartaalthema over GHIA op Mad in the Netherlands. We zijn niet alleen! Ik ben niet gek, geen zwakkeling of kwetsbaar typ. Ik heb ‘gewoon’: GHIA! Er zijn mensen geweest die mij vertelden dat ze dit kwartaalthema zelfs meenamen als voorlichting voor hun huisarts, bedrijfsarts of psychiater…

De tweede meest gehoorde positieve ervaring was het weer op een zachte, respectvolle wijze, contact leren krijgen met het lichaam. Het lichaam dat zoveel onrust, gevoeligheid, angst of pijn kan dragen, en waarbij het zo snel gebeurt dat je je ertegen gaat verzetten of dat je boos wordt op je lijf. Dat je beseft hoe veel je eigenlijk geleerd hebt over je grenzen te gaan (omdat je jezelf anders een stommeling vindt, een buitenstaander, of omdat mensen het van je verwachten, de maatschappij het nu eenmaal vraagt, of omdat je je grenzen misschien helemaal niet meer voelt). Ontzettend fijn dat deze compassievolle manier van lichaamswerk door zoveel mensen als positief benoemd werd!  

Confronterend hoor, deze lijst…

Klachtenpatroon bij de deelnemers van de GHIA-groep

We gaven een lijst van mogelijke klachten bij GHIA en de mogelijkheid om zelf nog klachten toe te voegen. Uit het onderstaande plaatje kan je wel opmaken, dat er een grote eensgezindheid is in het herkennen van de klachten.

De klachten bij GHIA hebben overlap met mensen die een burn-out doormaken, of een depressie, angststoornissen hebben, of, met name (complexe) PTSS. GHIA is eigenlijk een soort van overkoepelende ‘syndroomdiagnose’. Een syndroomdiagnose is: een herkenning van een patroon van klachten die bij meerdere mensen voorkomen, liefst ook met het erkennen van een oorzaak erbij. Bij GHIA gaan we er vanuit dat de meest logische oorzaak ligt in het doorgemaakt hebben van ernstige overlevingsstress in de vroege kindertijd. Hierbij erkennen we ook dat baby’s (met een nog zeer jong zenuwstelsel en spierstelsel, die zich niet kunnen verweren door vecht of vluchtbewegingen) een dermate ernstige neurofysiologische activering kunnen krijgen van de zenuwstelselgedeelten die voor overleving worden ingezet, dat zij daardoor later een GHIA klachtenpatroon kunnen ontwikkelen. Dit verklaart waarom zij een (autonoom) zenuwstelsel hebben, anders dan anderen. Dit verklaart ook waarom de wereld (lees: andere mensen, aanraking, prikkels) voor hun zenuwstelsel vaak te heftig, onbetrouwbaar of ronduit gevaarlijk overkomt.   

Opvallend was de vaak genoemde overgevoeligheid voor geluid. Ook waren er enkelen die oorsuizen benoemden.

Beide klachten hebben een oorsprong in de hersenen zelf: prikkels worden anders verwerkt. Ze komen hetzelfde binnen, maar ze worden waargenomen door de hersenen alsof er een versterker op staat. Oorsuizen is geluid dat hersenen (het hersengebied waar de geluiden binnenkomen) zelf gaan maken, vermoedelijk als reactie op hetzelfde probleem: er is gevoeligheid van de hersencellen, van jongs af aan. Het zijn dus niet de oren die dit geluid maken! Er is ook een theorie dat oorsuizen ontstaat of in elk geval toeneemt, door verhoogde arousal (hyperalert zijn) en door veel spanning in de spieren rondom de nek en de kaken. Goede informatie over oorsuizen (tinnitus) kan je hier beluisteren/bekijken.

Hoofdpijn werd ook veel benoemd. Bij GHIA volgt het uit diverse mogelijke oorzaken. Sowieso geeft de verhoogde spierspanning rondom de wervelkolom en vooral rond de nek, hoofdpijnklachten. Daarnaast: als iets voor hersenen ‘te veel’ wordt, reageert ons systeem al snel met hoofdpijn. Met name gebeurt dit bij te veel visuele prikkels. Migraine, zeker die met aura (de meest bekende is de zigzagvormige aura die iemand ziet voordat de hoofdpijn van een migraineaanval ontstaat), ontstaat vermoedelijk in de hersenen zelf (maar over de precieze oorzaak ervan is geen zekerheid). Je zou bijna denken, het is een soort ‘oorsuizen’ maar dan meer aanvalsgewijs. Bij een visuele migraineaura gebeurt dit dan vanuit de hersendelen waarmee je kan zien.

Wensen van de deelnemers en de toekomst van de GHIA-(Qigong)- groep

Bij de deelnemers was er een grote wens voor een tweede uur met de GHIA-groep in de week.

Dit gaat ook gebeuren, per 1 oktober!

We zullen de lessen ook gaan afwisselen met korte lichaamsgerichte meditaties, psycho-educatie lessen en we willen ook gastsprekers gaan uitnodigen.

We hopen dat er over GHIA steeds meer te vinden zal zijn op internet. Binnenkort zullen Ronald en ik eens contact op proberen te nemen met DE grondlegger van de stroming Somatic Experiencing, Peter Levine. Deze schreef overigens onlangs een prachtig autobiografisch boek (zeer binnenkort ook in het Nederlands te verkrijgen), waarin er ook bij hem er sprake blijkt van pre- en perinataal trauma (waar bovenop in de rest van zijn leven diverse andere traumata stapelden). Zelf heeft Peter Levine dus ook veel eigen werk moeten doen voor heling, en nog altijd is zijn eigen werk gaande…. Heling van trauma strekt zich vaak uit over je hele leven…

Vanuit zijn werk als neurowetenschapper en zijn eigen ervaringen, ontwikkelde hij zijn lichaamsgerichte traumaverwerkingsmethoden.  De GHIA-groep zou niet bestaan zonder hem!

Dank aan voor het vertrouwen van alle mensen die de enquête invulden, en die met hun deelname aan de GHIA-Qigong-groep een gezamenlijk helend veld in stand houden.  Moge alles steeds groter worden, het veld, de heling, de groep, de erkenning, de herkenning en de kennis!