
Een herinnering echoënd door de tijd.
Als een druppel water die valt.
Maar nooit echt verdwijnt.
Een kring op het water,
Die verdunt, maar altijd blijft bestaan,
Bijna onzichtbaar, maar wel te zien.
Niet met het blote oog misschien.
Voelen kun je deze wel.
Laat de golven reizen door je heen.
Dan krijgt deze kring een plekje,
Én laat je het los, voor iedereen.
Mooi gedicht.
Voor iedereen.... wat wij zelf doen aan heling herstel en bevrijding, heeft invloed, via rimpels, ook op anderen. Heel mooi verwoord!